سرور اختصاصی یک نوع سرور است که به طور انحصاری در اختیار یک کاربر یا سازمان قرار می گیرد. این نوع سرور برخلاف سرورهای اشتراکی که منابع آن را چندین کاربر به اشتراک می گذارند، منابع آن تنها در اختیار یک کاربر قرار دارد. این ویژگی باعث می شود که سرور اختصاصی انعطاف پذیری و امنیت بیشتری نسبت به سرورهای اشتراکی داشته باشد.

تقسیم بندی سرورهای اختصاصی بر اساس معیارهای مختلفی صورت می گیرد. یکی از این معیارها، میزان منابع در دسترس کاربر است. بر این اساس می توان سرورهای اختصاصی را به دو دسته کلی تقسیم کرد:

1. سرورهای اختصاصی با منابع بالا: این دسته از سرورها به طور معمول دارای پردازنده قدرتمند، حافظه رم بالا و فضای ذخیره سازی بزرگ هستند. این ویژگی ها آنها را مناسب برای میزبانی وبسایت های پر تراکم، برنامه های تجاری پیچیده و یا محیط های محاسباتی سنگین می کند.

2. سرورهای اختصاصی با منابع پایین: این دسته از سرورها منابع محدودتری در اختیار کاربر قرار می دهند اما با قیمت مناسب تری عرضه می شوند. این سرورها برای میزبانی وبسایت های کوچک و برنامه های با نیازهای منابعی محدود مناسب هستند.

معیار دیگر برای تقسیم بندی سرورهای اختصاصی، نوع کارکرد آنها است. بر این اساس می توان آنها را به دو دسته زیر تقسیم کرد:

1. سرورهای اختصاصی عمومی: این دسته از سرورها برای انجام طیف گسترده ای از کارکردها مانند میزبانی وبسایت، میزبانی ایمیل، اجرای برنامه های تحت وب و غیره مناسب هستند.

2. سرورهای اختصاصی تخصصی: این دسته از سرورها برای انجام یک یا چند کارکرد خاص مانند پردازش داده های بزرگ، اجرای سیستم های تحلیلی پیشرفته و یا میزبانی بازی های آنلاین طراحی شده اند.

در مجموع، تقسیم بندی سرورهای اختصاصی به صورت کلی بر اساس میزان منابع در اختیار کاربر و نوع کارکرد آنها امکان پذیر است. این تفکیک به کاربران کمک می کند تا سرور مناسب با نیازهای خود را انتخاب کنند و در نتیجه از مزایای سرورهای اختصاصی بیشترین بهره را ببرند.